Οι δράσεις του Συλλόγου

• Είναι ο ιατρικός κλάδος που παρέχει ένα ευρύ φάσμα συμβουλευτικών, προληπτικών, θεραπευτικών και χειρουργικών υπηρεσιών.

• Είναι το μόνο ιατρικό πεδίο που αφορά επιδημιολογικά το σύνολο του πληθυσμού.

• Ίσως ο μοναδικός ιατρικός κλάδος που καταγράφει επιδημιολογικά στοιχεία παιδικού πληθυσμού αλλά και ενηλίκων, τα αξιολογεί, τα επεξεργάζεται και τα χρησιμοποιεί για τη πρόληψη και τη προαγωγή της υγείας και όχι για τη διαχείριση της ασθένειας, όπως γίνεται συνήθως με τους περισσότερους από τους άλλους κλάδους.

• Είναι επίσης ο μόνος κλάδος από τον οποίο ζητούνται από την αρχή λειτουργίας του Ε.Σ.Υ., αναλυτικά στατιστικά στοιχεία προληπτικών και αποκαταστατικών παρεμβάσεων στον πληθυσμό, εστιάζοντας τη προσοχή σε ποσοτικές και όχι ποιοτικές παραμέτρους, παραβλέποντας φυσικά τον αυξημένο χρόνο που απαιτεί η αντιμετώπιση ενός οδοντιατρικού περιστατικού, καθώς και τις κάθε είδους αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι λειτουργοί της στοματικής υγείας στο δημόσιο τομέα.

• Η οδοντιατρική περίθαλψη, η αποκατάσταση δηλαδή της στοματικής υγείας ενός ανθρώπου , αποτελεί μια εξαιρετικά εξειδικευμένη και υψηλού κόστους διαδικασία, η οποία συντίθεται από την συνύπαρξη ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού, σημαντικού αριθμού συσκευών και εξοπλισμού, ειδικό χώρο με συγκεκριμένες προδιαγραφές και, φυσικά, την ανάλογη χρηματοδότηση των παρεχομένων υπηρεσιών

• Η πολυπλοκότητα των οδοντιατρικών υπηρεσιών τις κατατάσσει στις ακριβότερες ιατρικές υπηρεσίες.

• Η λειτουργία των Δημόσιων Οδοντιατρικών Υπηρεσιών, σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, αντιμετωπίζει σημαντικές και πολύπλευρες δυσκολίες, όπως είναι η κατάσταση του οδοντιατρικού εξοπλισμού, η προμήθεια σε οδοντιατρικά υλικά, το ασαφές λειτουργικό πλαίσιο, η απουσία οργάνωσης και αξιολόγησης κ.ά.

• Επιπρόσθετα ο πολύ μικρός αριθμός των Οδοντιάτρων που έμειναν στο Ε.Σ.Υ. ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και οι αυξημένες ανάγκες για οδοντιατρική περίθαλψη στο δημόσιο τομέα, λόγω και της φτωχοποίησης του ελληνικού πληθυσμού, επιτείνουν ακόμη περισσότερο τα προβλήματα και τις δυσκολίες.

Η οδοντιατρική είναι, κατά βάση, χειρουργική ειδικότητα

• Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται, καθημερινά, να τηρούνται αυστηρά οι κανόνες και οι προϋποθέσεις για την ασφαλή λειτουργία των μονάδων και την ασφάλεια των ασθενών και του προσωπικού (εξοπλισμός, πρωτόκολλα ασφάλειας, απολύμανση χώρου, αποστείρωση εργαλείων, αναγκαία παρουσία βοηθητικού προσωπικού κ.ά.).

• Την ευθύνη για την ασφαλή και υγιεινή, για προσωπικό και ασθενείς, άσκηση της κάθε οδοντιατρικής πράξης έχει αποκλειστικά ο οδοντίατρος, χωρίς όμως να του παρέχονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις.

• Το οδοντιατρικό τμήμα κατά προτεραιότητα, έχει απόλυτη ανάγκη παρουσίας βοηθητικού προσωπικού, σε όλο το φάσμα των ιατρικών υπηρεσιών που παρέχει, κάτι που σε ελάχιστες περιπτώσεις τηρείται, λόγω άρνησης διάθεσης προσωπικού, από τους υπεύθυνους των υγειονομικών μονάδων.

• Ο χώρος του οδοντιατρικού τμήματος είναι ιδιαίτερα μολυσματικός, λόγω και της διασποράς μολυσματικού βιολογικού υλικού από το αεροζόλ που δημιουργείται από τα περιστροφικά κοπτικά εργαλεία, καθώς και από το βιουμένιο των σωληνώσεων του νερού του οδοντιατρικού μηχανήματος. Είναι επίσης εκτεθειμένος στην ακτινοβολία του ακτινογραφικού μηχανήματος το οποίο πρέπει να υπόκειται σε τακτικό έλεγχο για καλή και ασφαλή λειτουργία από εξειδικευμένο τεχνικό.

• Είναι η μόνη ιατρική ειδικότητα που ο γιατρός πρέπει να μεριμνήσει , να καταγράψει τις ανάγκες σε αναλώσιμο και μη υλικό και να επιλέξει από τα προσφερόμενα συμβατικά η μη υλικά άσχετα αν πληρούν τις προϋποθέσεις που απαιτούν τα διεθνή επιστημονικά πρωτόκολλα.

• Ο Οδοντίατρος είναι ο μόνος από τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ. που έχει την ευθύνη διαφύλαξης των διάφορων αναλώσιμων και μη υλικών, όπως και της ακεραιότητας και της καλής λειτουργίας των συσκευών και των μηχανημάτων.

• Στο Οδοντιατρείο επιτελούνται, διάφορες επεμβατικές ιατρικές πράξεις, πολλές φορές ιδιαίτερα εργώδεις, με τους ασθενείς σε πλήρη συνείδηση, χωρίς τη δυνατότητα της ελάχιστης ‘ενσυνείδητης καταστολής’ ( από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό, χρόνιο αίτημα του κλάδου), με όλες τις γνωστές αρνητικές συνέπειες, στη συνεργασία και στην αποτελεσματικότερη ολοκλήρωση των ιατρικών πράξεων.

• Ο Οδοντίατρος λειτουργεί εκτός από κλινικός γιατρός και ως ακτινολόγος –ακτινοχειριστής, εν μέρει ως αναισθησιολόγος, ως παρασκευαστής διαφόρων φυραμάτων, ως ψυχολόγος για πολλά περιστατικά παιδιών αλλά και ενηλίκων με φοβίες και άλλα προβλήματα που θέλουν υποστήριξη, ως βοηθός οδοντιατρείου στις περισσότερες περιπτώσεις που δεν διατίθεται προσωπικό, ως διαχειριστής υλικού κ.α.

• Οι εφημερίες των Οδοντιάτρων, οι οποίες πολλές φορές μεταβάλλονται ως προς το είδος, η και καταργούνται εντελώς, με αποκλειστικά και μόνο οικονομικά κριτήρια, διενεργούνται με μόνο ένα εφημερεύοντα, σε αντίθεση με όλους τους άλλους γιατρούς του Ε.Σ.Υ. Μπορεί να εφημερεύει σε άλλη υγειονομική μονάδα από αυτήν που υπηρετεί, όπου ο καθένας γνωρίζει καλά τις συνθήκες του δικού του χώρου και να καλύπτει τις περισσότερες φορές πολύ μεγαλύτερη περιοχή, από αυτή της υγειονομικής ευθύνης του, χωρίς βοηθητικό προσωπικό και χώρο εφημερίου.

• Τέλος ο Οδοντίατρος καλείται να επιτελέσει το σημαντικό αλλά και δύσκολο επιστημονικό του έργο, τις περισσότερες φορές σε ένα κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον υποτίμησης έως και απαξίωσης( για διάφορους λόγους), του ρόλου και της σημασίας που έχει, η διατήρηση και η προαγωγή της στοματικής υγείας, ως αναπόσπαστο και θεμελιώδες τμήμα της γενικότερης υγείας του ανθρώπου.